W roku 2009 obchodziliśmy 20-lecie nadania Szkole Podstawowej w Wisznicach imienia Józefa Ignacego Kraszewskiego. Przez pierwsze dziesięć lat swego życia Kraszewski mieszkał w Romanowie, nieopodal Wisznic. To tu, jak sam określa, „do raju utraconego” wraca nieraz na ścieżkach swego życia, czasem tylko sentymentalnie - spisując tęsknotę piórem. Patronat wybitnego pisarza stawia przed uczniami i nauczycielami tej placówki duże wymagania. Pracowitość, wielorakość działań, dbałość o szczegóły to niektóre z nich.

Wszelkie rocznice budzą w nas refleksje o minionym czasie. Czymże byłyby ostatnie dwadzieścia lat bez działalności naszych przodków. Aby zrozumieć cały proces tworzenia się elementarnego szkolnictwa polskiego, należy cofnąć się w odległe czasy XVIIw., to właśnie wtedy należy szukać zalążków dzisiejszej szkoły w Wisznicach. Poprzez trzy stulecia rozwijała się i kształtowała.

Okres XX wieku został opisany na podstawie kronik szkolnych, protokołów Rad Pedagogicznych, wspomnień nauczycieli i uczniów szkoły. Uwypuklono istotne wydarzenia, osiągnięcia, zmiany. Podkreślono doniosłość roli nauczyciela jako koordynatora i opiekuna wszystkich działań. Jednakże nie sposób wymienić wszystkich, którzy swoją codzienną pracą tworzyli społeczność szkolną. Pamiętając ich trud, przekazuję w ramach wdzięczności niniejszą publikację.

W poniższym opracowaniu skupiłam się na ostatnich latach pracy szkoły. Pozostałe informacje wymagają uzupełnienia, badań i osobnego rozpatrzenia. Wobec szczupłości danych, problemów z dotarciem do źródeł, praca nie stanowi zamkniętego wydawnictwa. Dziękuję osobom, które wsparły mnie w niełatwej pracy spisania dziejów placówki, zwłaszcza Paniom Dyrektor Stanisławie Chilczuk i Jadwidze Chról oraz Lidii Chmielowskiej.

Aneta Guzek

na podstawie publikacji własnej „Rys historyczny szkolnictwa podstawowego w Wisznicach", Wisznice 2009