5. Okres powojenny

Po oswobodzeniu Wisznic w lipcu 1944r. z okupacji niemieckiej nadszedł czas na odbudowę zniszczeń wojennych. Żandarmeria niemiecka zostawiła po sobie budynek szkolny w opłakanym stanie. Od sierpnia wraz z przejęciem kierownictwa przez Władysława Chmielowskiego rozpoczyna się wytężony okres prac remontowych. Wobec przeciągających się robót nauka rozpoczyna się 21 września 1944r.. Nauczaniem zajmowało się ośmiu nauczycieli: Władysław i Matylda Chmielowscy, Antonina Moszkowska, Janina Zalewska, Eugenia Lesiuk, Anna Ziemnicka, Stanisław Król, Maria Polejko (od stycznia 1945r.). Szkoła nadal jest pełna – siedmioklasowa z 391 uczniami umieszczonymi w 11 oddziałach (po dwie kl. I, II, III, V). Nadal istnieje problem promocji, 64 dzieci musi powtarzać naukę.

 

W roku szkolnym 1945/46 cztery osoby z grona nauczycielskiego wyjechały na ziemie zachodnie. Pozostało tylko trzech pedagogów: Władysław Chmielowski, Matylda Chmielowska i Janina Zalewska. Do kadry dołączają: Stanisław i Zbigniew Chmielowscy. Liczba nauczycieli okazała się niewystarczająca, dlatego obniżono godziny lekcyjne z niektórych przedmiotów. Nauka 349 uczniów przebiegała bez większych przerw, jedynie chwilowy niedobór w dostawie opału spowodował odwołanie zajęć (4-5 II 1946r.). Najaktywniej w tym okresie działał chór szkolny prowadzony przez kierownika Władysława Chmielowskiego. Zorganizowano Święto Pieśni z udziałem młodzieży z terenu gminy (23 czerwca 1946r.).

 

Następne lata upływały pod znakiem złych warunków atmosferycznych i zahamowania dostaw opału. Odwołano zajęcia16 XII 1946r., 13-22 I, 29-30 I, 3 II, 11-13 II i 20-21 II 1947r.. W szkole pracowali: Władysław, Matylda, Stanisław i Zbigniew Chmielowscy oraz Irena Bojańska, Teodozja Paszkiewicz (od 1 X 1946r.). Kształciło się 405 uczniów w 11 oddziałach, po dwie kl. III, IV, V i VI. Jednakże przerabiano materiał dwóch klas.

Następny rok 1947/48 nie przyniósł wielu zmian, do pracy zostali przyjęci: Bolesław Dzyr, Józef Pajdosz, Józef Małafiejuk, Michalina Popławska. Ilość dzieci w całej szkole wynosiła 355 (z trzema oddziałami równoległymi kl. V, VI, VII).

 

Rok 1948/49 rozpoczyna kadra w składzie: Władysław, Matylda, Stanisław i Zbigniew Chmielowscy oraz Bolesław Dzyr, Stanisława Olesiejuk, Michalina Popławska, Czesław Welik. Szkoła ma 325 uczniów. Po raz pierwszy w historii szkoły odbyły się egzaminy pisemne i ustne sprawdzające roczną wiedzę w kl. V i VII (13, 14, 17 VI 1949r.).

 

Od kolejnego roku do szkoły w Wiszniach przyłączone są mniejsze placówki z Rowin i Dubicy. Jednakże liczba dzieci maleje do 255 w związku z utworzeniem siedmioklasowych szkół w Horodyszczu, Dołholisce, Polubiczach, Przechodzie i Motwicy. Kolejną zmianą jest wprowadzenie do edukacji języka rosyjskiego nauczanego przez Stanisławę Wysokińską. Utworzono również drużynę harcerską. Skład kadry pedagogicznej pomniejsza się o Zbigniewa Chmielowskiego i Czesława Welika.

 

W roku szkolnym 1950/51 grono nauczycielskie przedstawiało się następująco: Władysław i Stanisław Chmielowscy, Bolesław Dzyr, Stanisława Olesiejuk, Michalina Popławska, Jan Romaniuk (społeczny nauczyciel j. rosyjskiego), Janina Kaliszuk. W następnym r. 1951/52 oprócz kierownika W. Chmielowskiego i S. Chmielowskiego, S. Olesiejuka, J. Romaniuka, pracują Jadwiga Majkowska, Feliksa Perchuć. Szkoła liczy 244 uczniów.

 

Od lipca 1952r. Władysław Chmielowski leczył się na złośliwy nowotwór w gardle, dlatego kierował szkołą tylko do końca roku szkolnego 1952/53.

W tymże roku szkolnym szkoła odniosła sukces sportowy na rangę ogólnopolską. Na zawodach wojewódzkich w Chełmie uczennica Irena Sokołowska zajęła I miejsce i wzięła udział w Igrzyskach Zimowych w Krynicy. Inspirując się tą wygraną, w 1953/54 założono Szkolny Związek Sportowy.

 

W latach 1952 - 1954r. chorego Władysława Chmielowskiego zastąpił jego syn Stanisław Chmielowski, który przejął funkcje kierownika szkoły.

 

W kwietniu 1954r. Władysław Chmielowski przeszedł na emeryturę. Kierownikiem został Adam Łobacz. W kwietniu tego samego roku młodzież szkolna wyjeżdżała do Włodawy na eliminacje zespołów artystycznych, gdzie uplasowała się w czołówce. Ilość uczniów na rok 1953/54 wynosiła 229.

 

W następnym roku społeczność szkolna pożegnała Władysława Chmielowskiego, zmarłego 7 stycznia 1955r.. Kadrę stanowili: Adam Łobacz, Michalina Popławska, Feliksa Perchuć, Stanisława Olesiejuk, Józefa Kanoniuk, Stanisław Chmielowski, Krystyna Osypiuk. Kształcili oni 240 uczniów.

 

Kolejny rok 1955/56 nie przyniósł zmian personalnych. W całej szkole uczyło się 237 uczniów. W okresie od stycznia do lutego 1955r. przerwano naukę szkolną z powodu silnych mrozów.

 

W roku szkolnym 1957/58 stanowisko kierownicze obejmuje Michalina Popławska, zaś w kolejnym Stanisław Chmielowski, który pełni je do 1976r.

 

Od 1962r., po uprzednim zgromadzeniu odpowiednich funduszy, rozpoczęto rozbudowę szkoły. Zaplanowano powiększenie powierzchni o 1/3, założenie sieci kanalizacyjno – wodnej i centralnego ogrzewania.

Prace trwały dwa lata. Uczniowie w tym czasie uczyli się w systemie zmianowym, popołudniami (14:00-21:00) w budynku LO w Wisznicach. W projekcie zaplanowano budowę sali gimnastycznej, na którą ostatecznie zabrakło funduszy. Koszt całości prac wyniósł 2 mln 165 tyś. zł. Od 10 stycznia 1964r. rozpoczęto naukę w rozbudowanym budynku.

Obok szkoły podstawowej mieściła się również Zasadnicza Szkoła Rolnicza, Ośrodek Szkolenia Kursowego ZDZ w Lublinie. Wszystkie placówki zatrudniały łącznie 19 nauczycieli i 6 pracowników obsługi oraz 1 pracownika administracyjno-biurowego.

 

Od 1966/67 wprowadzono ośmioklasową szkołę podstawową. W 1973r. wybudowano dodatkowy obiekt przeznaczony na pracownie. Dwa lata później rozpoczęto budowę Domu Nauczyciela. W okresie kierownictwa Stanisława Chmielowskiego wzniesiono pomnik na placu szkolnym, upamiętniający ofiary hitleryzmu zamordowane na terenie placu szkolnego. W tym okresie prężnie działał chór szkolny, odnoszący wiele sukcesów w regionie. W 1976r. funkcję kierownika przejmuje Antoni Sawicki. W tym samy czasie zmieniono organizację szkolnictwa w Gminie Wisznice. Utworzono Zbiorczą Szkołę Gminną z siedzibą w Wisznicach, do której włączono szkoły z Dołholiski, Dubicy (klasy IV-VIII) i Rowin (klasy VII-VIII). W szkole działał koordynator ds. resocjalizacji i profilaktyki, prowadzono również orientację zawodową. Duży nacisk kładziono na dbanie o higienę uczniów.

 

W latach 70. szkoła brała udział w licznych zawodach sportowych, m.in. w narodowych biegach przełajowych (z sukcesem w wojewódzkich biegach w 1976r. – III miejsce Mirosław Makaruk, niestety z różnych przyczyn nie mógł wziąć udziału w ogólnopolskich zawodach centralnych w Rawiczu). Tradycyjnie brano udział w zawodach w piłkę nożną, ręczną, lekkoatletycznych czwórbojach przyjaźni, wyścigach kolarskie, sztafetowych biegach przełajowych (I miejsce w zawodach wojewódzkich), wielobojach specjalistycznych, tenisie stołowym, ringo, ulicznych biegach. Młodzieżowi Organizatorzy Sportu często inicjowali wieczorki taneczne. Organizowano wewnątrzszkolne mistrzostwa lekkoatletyczne oraz Tygodnie Sportu Szkolnego.

W roku 1977 w Lekkoatletycznych Mistrzostwach Wojewódzkich Ryszard Romanowicz zajął I miejsce w rzucie oszczepem. Sukcesy odnoszono również w wojewódzkiej spartakiadzie w 1977r. w piłce ręcznej, skokach wzwyż i w dal, rzucie oszczepem. W tym czasie Wisznice zajęły IX miejsce w województwie na najbardziej usportowioną gminę.

Uczniowie brali czynny udział w pracach społecznych na rzecz powstania boiska do piłki ręcznej oraz przy budowie stadionu. Przy szkole niwelowano teren, w 1976r. rozpoczęto budowę skoczni i placu zabaw dla najmłodszych.

W okresie ferii zimowych na boisku szkolnym tworzono lodowiska i usypywano zjazdy saneczkowe. W szkolnym lasku zaprojektowano powstanie ścieżki zdrowia.

 

W roku 1976/77 rozpoczęto czteroletni etap poprzedzający Olimpiadę w Moskwie (1980r.). Położono duży nacisk na rozwój fizyczny młodzieży oraz organizację, udział w zawodach. Tradycyjnie obchodzono Święto Pracy. Po części oficjalnej i artystycznej odbywały się zawody sportowe. Świętowano również Dzień Zwycięstwa.

 

Od 1980 r. przy szkole pracowały higienistki, które wspólnie z lekarzem prowadziły badania profilaktycznie, nadzór nad wychowaniem fizycznym, nad warunkami higienicznymi, wykonywały szczepienia zdrowotne.

Uczniowie angażowani byli w prace społeczne takie jak: praca w PGR Holeszów przy zbieraniu kamieni na polach grochu, zalesieniach. Pieniądze zarobione w ten sposób przez uczniów wykorzystywano na wycieczki szkolne lub imprezy kulturalne. W 1988r. pieniądze przeznaczono na zakup sztandaru szkoły.

 

W roku 1983/84 szkoła liczyła 17 oddziałów z 436 uczniami i 30 nauczycielami. W klasie VIIIc prowadzono przedmioty uzawodowione: produkcję zwierzęcą, roślinną, zajęcia praktyczne w gospodarstwie rolnym. Uczęszczało do niej 13 uczniów. Młodzież odbywała praktyki w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i gospodarstwach indywidualnych.

 

W dniu 1 IX 1984r. Antoni Sawicki przeszedł na stanowisko Inspektora Oświaty i Wychowania. W tej sytuacji funkcję dyrektora przejęła Irena Kowalska.

 

W roku szkolnym 1984/85 ilość uczniów zmalała do 366 uczniów w 16 oddziałach. Klasy były bardzo liczne nawet do 34 osób.

 

Od stycznia 1985r. w inicjatywy ówczesnego dyrektora szkoły Antoniego Sawickiego organizowano zebrania gminnego społecznego Komitetu Narodowego Czynu Pomocy Szkole. Przy placówce funkcjonowała komisja do spraw rozbudowy szkoły w składzie: Ryszard Petruczynik, Tadeusz Włodarczyk, Marian Nuszczyk, Maria Jurkowska, Wanda Bujan. Przygotowano dokumentację, zebrano materiały. Budowa została wstrzymana. Gmina podjęła decyzję o wykorzystaniu środków finansowych na inną inwestycję – budowę nowej remizy oraz budynku gminy.

 

W następnym roku do szkoły chodziło 423 uczniów w 17 oddziałach (trzy klasy VII). Zwiększyły się problemy lokalowe, na co złożyła się większa liczba uczniów oraz zajęcie jednego pomieszczenia przez GZEAS. Wprowadzono, obok języka rosyjskiego, nauczanie języka angielskiego w formie koła zainteresowań.

W latach 80 prężnie działał w szkole Związek Harcerstwa Polskiego, w budynku znajdowała się Komenda Hufca. Wyróżnić należy działalność komendantki, druhny Ireny Kowalskiej – byłej dyrektor szkoły. Drużyna z sukcesami brała udział w festiwalach piosenki harcerskiej i w r. szk. 1987/88 zakwalifikowała się do województwa. Prowadzono też szeroko zakrojoną działalność społeczną.

Tradycją szkoły było prowadzenie Ligi Ochrony Przyrody. Działania te zostały dostrzeżone na tle województwa. LOP zajęło w 1985r. I miejsce w województwie. Opiekun koła Janina Maniowiec wraz z młodzieżą została zaproszona na uroczyste wręczenie nagrody pieniężnej do Ministerstwa Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywieniowej w Warszawie.

Skutecznie działało Szkolne Koło PCK pod opieką Marii Jurkowskiej, organizując konkursy promujące zdrowy tryb życia, tematykę antynikotynową i antyalkoholową. Realizowano program Szkolnego Klubu „Wiewiórka”.

Tematykę tę kontynuowano przez szereg lat. Rok szkolny 1989/90 przebiegał pod kątem szerokich działań z zakresu tej tematyki „Młodość i trzeźwość” (konkursy, filmy, spotkania z funkcjonariuszami MO i poradni, pogadanki, gazetki ścienne, wytwórczość, wypracowania, lekcje wychowawcze). Koło PCK organizowało wystawy i wypożyczalnię książek pod hasłem „Przeczytaj aby wiedzieć”.

wolontariat1

sp

prz 

biblioteka.jpg     

ml

      

aa

galer

Free Joomla! template by L.THEME