Za pierwszą szkołę podstawową w Wisznicach uznać można szkołę parafialną powstałą w 1630r.. Jej powstanie związane było z założeniem przez Krzysztofa Sapiehę parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Miejscowy proboszcz został zobowiązany do utrzymania i nadzorowania „bakałarza sposobnego do uczenia dzieci”. Budynek znajdował się w pobliżu plebanii, jednakże jego ogrzewaniem i uposażeniem zajmował się właściciel miasta. Szkoła była utrzymywana z zapisu krewnego Sapiehów – Jana Rydgiera, w wysokości 100 zł. Uczniowie w każdy piątek śpiewali psalmy o Męce Pańskiej, natomiast najlepsi dbali o posługę kościelną. Trudno ustalić, kto stanowił kadrę nauczycielską, nie zachowały się bowiem stosowne dokumenty. Wiadomo jedynie, że funkcję tę często piastował organista. Analizując sytuację w innych miastach stwierdzić, należy, że szkoła miała nauczyć podstawowej wiedzy z zakresu czytania, pisania, rachunków oraz śpiewu chóralnego i ministrantury.

W 1833r. podczas sporządzania inwentarza Wisznic opisano szkołę parafialną w następujący sposób: „drewniana, w węgły budowana, nowa, z jednej strony izba szkolna, z drugiej izba z alkierzem na mieszkanie nauczyciela”. Zapewne szereg wojen, konfliktów, zniszczenia spowodowały upadek znaczenia tej szkółki na rzecz szkoły elementarnej. W spisie szkół parafialnych z 1834r. nie było informacji o Wisznicach, nie jest jasne skąd wynika te przeoczenie. Cały przebieg nauki oraz dzieje szkoły parafialnej należy podjąć w osobnym opracowaniu.